Το Σύνταγμα μας ορίζει ρητά ότι το ανώτατο όριο διάρκειας
της προφυλάκισης δεν μπορεί να υπερβεί το ένα έτος, ενώ μόνον σε «εντελώς
εξαιρετικές περιπτώσεις» το όριο αυτό μπορεί να παραταθεί, προκειμένου για
κακουργήματα, για έξι ακόμη μήνες. Μάλιστα, ενόψει της συνειδητής
καταστρατήγησης της συνταγματικής επιταγής μέσω της «σαλαμοποίησης» μίας και
μόνο υπόθεσης σε πολλές επιμέρους πράξεις, ούτως ώστε να επιβάλλονται
αυτοτελείς προφυλακίσεις για κάθε μία από αυτές και να πολλαπλασιάζεται το
δεκαοκτάμηνο, ρητά προστέθηκε με την αναθεώρηση του 2001 η εξής πρόβλεψη στην παράγραφο
4 του άρθρου 6 του Συντάγματος:
«Απαγορεύεται η υπέρβαση των ανώτατων ορίων της προφυλάκισης
με τη διαδοχική επιβολή του μέτρου αυτού για επί μέρους πράξεις της ίδιας
υπόθεσης.»
Στην περίπτωση του Κωνσταντίνου Σακκά, δύο μήνες πριν από τη
συμπλήρωση του 18μηνου, ασκήθηκε νέα ποινική δίωξη για συναφή υπόθεση, με
προφανή σκοπό την περιγραφή της παραπάνω διάταξης. Ο ανώτατος χρόνος της
δεύτερης προφυλάκισής του (12 μήνες) έχει ήδη συμπληρωθεί, ενώ η πρώτη του δίκη
δεν έχει ολοκληρωθεί και η δεύτερη δεν έχει καν αρχίσει.
Ένας άνθρωπος, λοιπόν, παραμένει 2,5 χρόνια φυλακισμένος
χωρίς να έχει καταδικαστεί, κατά παράβαση του Συντάγματος και της Ευρωπαϊκής
Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Κανένα δίκαιο της ανάγκης δεν μπορεί να
θεραπεύσει την βαρύτατη αυτή προσβολή στο κράτος δικαίου.
Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία την 6/7/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου